آرش شعاع شرق/ یادداشتی بر نمایش طنز "آقای متموّل" به نویسندگی و کارگردانی هومن میرمعنوی

گلچین امروز؛ سرویس فرهنگی_تئاتر: نمایش دلچسب و شیرین "آقای متمول" به نویسندگی و کارگردانی هومن میر معنوی و با بازی هنرمندانی همچون؛فریبرز زیده سرایی، محمدزارعی، نیما رهایی، ارشد امیراسکندری، ابراهیم حسن زاده، محمود رضایی و بابک ایوبی پس از چهار روز اجرای عموم در شهر صومعه سرا، به مدت پنج شب و هر شب دو سانس در سالن نمایش مجتمع خاتم الانبیاء رشت به اجرا گذاشته شد.

این نمایش ماجرای درگذشت فردی ثروتمند  به نام "پول دوستیان" را در دهکده ای کوچک با مکان و زمانی غیر مشخص  را توصیف می کند که پس از مرگش رئیس ژاندارمری تمام سعی و تلاش خود را می کند تا خطابه ای برای مراسم تدفین اش آماده کند. اما به دلیل اینکه آقای پول دوستیان هیچ گونه منفعتی برای جامعه نداشت سعی و تلاش ژاندارم دِه ابتر می ماند و ناچار دست به دامان "رییس جملات و کلمات دهکده" می گردد.  اما باز از آنجائیکه پول دوستیان هیچ کار خیری برای کسی انجام نداده بود رییس جملات و کلمات دِه نیز موفق به نوشتن خطابه نمی شود. در نتیجه به دلیل نداشتن بازمانده ای از متوفی، جمعی  از اهالی منطقه و نزدیکان "پول دوستیان" را به پاسگاه احضار می کنند تا بتوانند با تحقیق و تفحص در مورد خصوصیاتش خطابه ای بنویسند!

رییس پاسگاه از سرباز ِ همان ژاندارمری، که هفت سال است در اضافه خدمت به سر می برد، تحقیق را آغاز می کند و تا اینکه بابک ایوبی، ابراهیم حسن زاده، محمدرضا زارعی و فریبرز زیده سرایی به عنوان دوستان نزدیک متوفی و ساکنان دهکده، یکی یکی وارد ماجرا می شوند. اما تنها جمله ای که به ذهن همگی شان می رسد این است که "آقای پول دوستیان فرد موت مولی بود!"

در طول اجرا علاوه بر کدهای پنهانی که در متن وجود داشت، با عدم اِدای صحیح واژه "متموّل" و بیان آن به اَشکال گوناگون آنهم از جانب تمامی اهالی دِه، نمایش به طنز کشیده می شود. بخصوص آنجا که رییس ژاندارمری (با نقش آفرینی نیما رهایی) و رییس جملات و کلمات دهکده (ارشد امیر اسکندری) به مناقشه می پردازند، هرکدام بر دیگری خُرده می گیرند و با تأیید شخصیت خود از روابط، بجای ضوابط سخن می گویند و اینکه هریک با توجه به رابطه ها و دوستی بدون داشتن علم، دانش و تخصص به این پُست رسیده اند همدیگر را سرزنش می کنند.

در این بین که بحث بالا می گیرد (محمود رضایی در نقش) سرباز وارد بحث می شود. در اینجاست که تماشاگر پی خواهد برد، اهالی ِ این دهکدۀ کوچک، آبستن چه بلایا و مصیبت هایی شده و از چه رنج می برد.

اگر بخواهیم بطور کُلی به بررسی متن نمایش، دکور، نوع بازی ها و ... بپردازیم باید اذعان کنیم؛ متن نمایشنامه در واقع نوعی "تئاتر کُمیک" محسوب می شود و با ابتکاراتی که هومن میرمعنوی بخرج می دهد بر جذابیت آن می افزاید. شاید دلیل این ابتکار و رساندن چندین و چند پیام  اجتماعی و حتی سیاسی در این نمایش ِ طنز، نگارش و اجرای  متن های جــّدی قبلی هومن بوده باشد.

وجود بازداشتگاه در گوشۀ اتاق ِ در هم و برهم رییس پاسگاه، تلفن شکسته، قفسه خاک گرفتۀ کتاب که نشانگر بلا استفاده ماندن کتابها بوده و...   هر یک می تواند در بردارندۀ پیامی خاص باشد.

درمرد بازیگران این نمایش باید گفت؛ بی شک بابک ایوبی بازی خوبش (آنهم به عنوان نخستین کار صحنه ای) را مرهون و مدیون چندین و چند سال تمرین و آموزش مستمر در کنار مُدرس اش هومن و غلامرضا میرمعنوی است. بازی مطلوب این جوان با استعداد در نقش یک پیرمرد، نشان از توانایی هایش در عرصه تئاتر دارد، اما به شرطی که با خلاقیتی که دارد در نقش ها و نمایش های "جـّدی" هم به ایفای نقش بپردازد.

حضور ابراهیم حسن زاده و بازی زیبای  فریبرز زیده سرایی و محمدرضا زارعی به عنوان دو بازیگر باتجربه همانند نگینی بر انگشتر بود که به اجرای نمایش روح تازه ای بخشید . اما در مورد بازی محمود رضایی در نقش سرباز به عنوان بازیگر تازه کار  باید گفت؛ که وی با تحت الشعاع قرار دادن بازی ارشد امیر اسکندری و نیما رهایی ثابت نمود که در صورت استمرار ِ حضور در این عرصه، آتیه ای  درخشان بخصوص در نمایش های ژانر کمدی دارد.

در پایان ضمن خسته نباشید به کلیه عوامل این نمایش و اعضاء گروه تئاتر مارلیک، باید به هومن میرمعنوی بخاطر گرد هم آوردن بازیگران باسابقه و پیشکسوت، در کنار جوان ترها  دست مریزاد گفت.

روزنامه گلچین امروز_سال دهم_شماره1991_6آبان 1392